پرکننده Filler در پلاستیک ها

مواد پرکننده ذراتی هستند که به رزین یا چسب ها افزوده می شوند (پلاستیک ، کامپوزیت ، بتن) که می توانند خاصیت خاص را بهبود بخشند ، محصول را ارزانتر کنند یا مخلوطی از هر دو را تشکیل دهند.

دو بخش بزرگ برای استفاده از مواد پرکننده الاستومرها و پلاستیکها است.

در سطح جهان ، بیش از 53 میلیون تن پرکننده (با مجموع تقریبی 18 میلیارد دلار آمریکا) همه ساله در مناطق کاربردی مانند کاغذ ، پلاستیک ، لاستیک ، رنگ ، پوشش ها ، چسب ها و درزگیرها.

به این ترتیب ، پرکننده ها ، تولید شده توسط بیش از 700 شرکت ، در بین مواد اولیه مهم جهان قرار می گیرند و در کالاهای متنوعی برای نیازهای مصرفی روزانه درج می شوند.

مواد پرکننده برتر مورد استفاده عبارتند از کربنات کلسیم خاک (GCC) ، کربنات کلسیم رسوبی (PCC) ، کائولین ، تالک و کربن سیاه. مواد پرکننده می توانند در استحکام کششی ، چقرمگی ، مقاومت در برابر گرما ، رنگ ، وضوح و غیره تأثیر بگذارند.

نمونه خوبی از این ماده افزودن تالک به پلی پروپیلن است. بیشترین مواد پرکننده مورد استفاده در پلاستیک ها مواد پرکننده معدنی یا شیشه ای هستند. دو مورد وجود دارد. زیر گروه اصلی مواد پرکننده: ذرات و الیاف. ذرات ذره های کوچکی از پرکننده هستند که در ماتریس مخلوط می شوند که نسبت اندازه و ابعاد آنها مهم است.

الیاف رشته های دایره ای کوچکی هستند که می توانند بسیار طولانی باشند و از نسبت های بسیار بالایی برخوردار باشند

پودر تالک (نوعی ماده معدنی) یا دوده (کربن بلک) به پلاستیک‌ها افزوده می‌شود تا هزینه تولید آن را کاهش دهد، رنگ خاصی به محصول پلاستیکی ببخشد یا خواص مکانیکی مشخصی به ارمغان بیاورد.

در صنعت بازیافت ضایعات پلیمیری، مواد حاوی پرکننده‌ها کمترین ارزش را دارند و خواهان کمتر و بازار محدودتری نسبت به مواد پرنشده و خالص دارند. متداول‌ترین‌ها در استفاده، پلی پروپیلن و پلی اتیلن سنگین یا دانسیته ( چگالی ) بالا هستند.