با کمک یک دانشمند ایرانی؛
زباله‌ها در راهکار جدید محققان به گرافین با ارزش تبدیل می‌شوند
محققان آزمایشگاه شیمی دانشگاه رایس آمریکا با کمک یک دانشمند ایرانی در ابداع جدید خود با روندی بسیار سریع و ارزان زباله‌ها و ضایعات پلاستیک را به تکه‌های باارزش گرافین تبدیل می‌کنند
تولید گرافین با ارزش از ضایعات پلاستیک
به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، در روشی که محققان دانشگاه رایس ابداع کرده‌اند، مقادیر زیاد از هر منبع کربن مثل زغال سنگ، پس‌مانده‌های غذا و زباله‌های ناشی از غذا یا حتی قطعات ضایعات پلاستیک، می‌توانند در فرآیندی که آنها نامش را «فلش گرافین» (منظور تبدیل شدن به گرافین در کسری از ثانیه است) گذاشته‌اند به تکه‌های گرافین تبدیل شود.
محققان می‌گویند: این فرآیند، ابداع بسیار بزرگی است. زیرا در جهان ۳۰ تا ۴۰ درصد از مواد غذایی دورریز است. از سوی دیگر روزانه مقادیر زیادی زباله‌های ضایعات پلاستیک به وجود می‌آید که این امر در صورت عدم بازیافت اصولی و تبدیل نکردن آنها به گرانول پلاستیک پرکاربرد در صنایع و زندگی مانند گرانول پلی اتیلن ، به یک نگرانی در سطح جهان تبدیل شده است. ولی ما با این کار، ثابت کردیم که هر ماده جامد مبتنی بر کربن، از جمله ضایعات پلاستیک مختلط و لاستیک‌های ماشین می‌توانند به گرافین تبدیل شوند.
در فرآیند فلش گرافین، مواد حاوی کربن را با حرارت ۵ هزار درجه فارنهایت گرما می‌دهند و کربن این مواد در ۱۰ میلی‌ثانیه به گرافین تبدیل می‌شود. منبع این مواد می‌تواند هر چیزی که حاوی کربن است باشد؛ پسماند غذا، زباله‌های ضایعات پلاستیک ، کک نفتی، زغال سنگ، بریده‌های چوب و بیوچار (زغال تهیه شده از زیست‌توده‌های گیاهی و ضایعات کشاورزی).
به گفته محققان، با توجه به قیمت کنونی گرافین تجاری که هر تن آن ۶۷ هزار تا ۲۰۰ هزار دلار قیمت دارد، چشم‌انداز این فرآیند بسیار عالی به نظر می‌رسد.
محققان همچنین می‌گویند: تراکم یک دهم درصد از فلش گرافین در سیمان که برای اتصال بتن استفاده می‌شود، می‌تواند تاثیر عظیمی روی محیط زیست داشته باشد و تا یک سوم میزان آلودگی محیط زیست را کاهش دهد. براساس گزارش‌ها، تولید سیمان به اندازه هشت درصد دی‌اکسید کربن تولید شده توسط انسان در هر سال، دی‌اکسید کربن تولید می‌کند.
با تقویت بتن با گرافین، می‌توان از بتن کمتری برای ساخت و ساز استفاده کرد و ساخت آن نیز هزینه کمتری دربرمی‌گیرد و حمل آن نیز راحت‌تر می‌شود. به گفته محققان، اساساً ما گاز‌های گلخانه‌ای مانند دی‌اکسید کربن و متان را به دام می‌اندازیم که مواد زائد در محل‌های دفن زباله و ضایعات پلاستیک رها شده ساطع می‌کنند. ما آن دسته از کربن‌ها را به گرافین تبدیل می‌کنیم و گرافین را به بتن اضافه می‌کنیم و بدین ترتیب میزان دی‌اکسید کربن تولید شده در ساخت بتن را کاهش می‌دهیم و این یک سناریوی برد- برد برای محیط زیست است.
