تاپر «سرباره‌های پلی‌اتیلن» فرآورده‌ای پسماند از پروسه پالایش نفت که از سرپرست خود در «دوپونت» می‌گرفت را پالایش و قالب‌ریزی می‌کرد تا ظروف کم‌وزن و نشکن بسازد؛ او حتی از این سرباره‌ها ماسک‌های گازی ساخت که در جنگ جهانی دوم به کار رفت. او بعدتر سرپوش‌های ضدآب و هواناپذیر را طراحی کرد.
شروع به کار ارل تاپر، مخترع ظرف پلاستیکی هواناپذیر
در ۱۹۳۸ وی، شرکت پلاستیک‌سازی تاپرور را بنیان گذاشت که در ۱۹۴۸ تولیدات آن در فروشگاه‌های بزرگ عرضه شد. در ۱۹۴۶ با «برووین وایس» که طی تماسی تلفنی با دفتر تاپر توضیح داده بود که چگونه موفقیتی فوق‌العاده در فروش تولیدات تاپرور از طریق مهمانی‌های خانگی داشته، همکاری خود را آغاز کرد.
در اوایل دهه ۵۰ بر اساس راهبرد بازاریابی وایس و پیشگامانی مانند تام و آن دامیگلا، «تاپرور» از فروش محصولات خود در خرده‌فروشی‌ها صرف‌نظر کرد و «مهمانی‌های» تاپرور به زودی در خانه‌های زیادی برگزار شد. این نخستین مورد از نوعی بازاریابی بوده که اکنون به آن بازاریابی «برنامه‌ریزی خانگی» گفته می‌شود.
با گسترش فعالیت‌ها، کمپانی از ماساچوست به اورلاندوی فلوریدا نقل مکان کرد، اما بروز اختلافاتی با وایس، به اخراج این زن در ۱۹۵۸ از تاپرور انجامید. تاپر شرکت متبوع خود را در ۱۹۵۸ به قیمت ۱۶ میلیون دلار به «رکسال» فروخت.
اندکی پس از آن از همسر خود جدا شد و با خروج از تابعیت آمریکا برای اجتناب از دادن مالیات، جزیره‌ای در کاستاریکا خرید.در ۱۹۶۹ تاپر، بیش از ۱۷۳ هکتار زمین در اسمیت فیلد رودآیلند را به دانشگاه برایانت که خود از آن فارغ‌التحصیل شده بود اهدا کرد. تاپر در سن ۷۶ سالگی در کاستاریکا درگذشت.
